Her seferinde kızgın kumlardan geçtim, Yaksa da ayaklarımı mecburen sabrettim, Sabrın sonu selamete götüren patikaydı, Tek kişilik bu yolda biraz daha ilerledim..
Zifiri karanlık çöktü her yer gece oldu, Etraftaki ormandan garip sesler duyuldu, Gölgeler peşime düşüp "gitme kal" dediler, Aslında benliksiz bir tarihin izleriydiler..
Geçse de günlerim yalnız ve kapkaranlık, Biliyorum bu patika yolun sonu aydınlık, Umudumu yitirmeden yürüyorum ağır ağır, Aslında aradığım tek şey biraz insanlık..
