Sehrin karmasasindan uzak olabildigi tek yer, evinin hemen karsisindaki mezarlikti. Kafa dinlemek istedigi zaman oraya gider, hic tanimadigi bir komsusunun mermeri basinda oturur ve saatlerce dusunurdu. Belki oranin sakinleri de ilham verirdi ona, oyle ya, yillarin tecrubesini kazanmis ve cogu da bu tecrubelerle birlikte mezara gomulmustu. Cok az insan tecrubesini nesilden nesile aktarabiliyor diye dusundu.
Boşa geçen hayatlar müzesi..
Devamı »